مقایسه اثر بی دردی ناشی از تزریق داروهای لیدوکائین، زایلازین و ترکیب لیدوکائین-زایلازین در بیحسی اپیدرورال خلفی در شتر تک کوهانه ایرانی

در این تحقیق از 12 نفر شتر نابالغ سالم از دو جنس، با دامنه وزنی 120 تا 150 کیلوگرم، که به طور تصادفی به سه گروه 4تایی تقسیم گردیدند، استفاده شد. در گروه l 22/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن داروی لیدوکائین 1%، در گروه x 17/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن داروی زایلازین و در گروه lx ترکیب داروی زایلازین و لیدوکائین با دوز مذکور در فضای اپیدورال تزریق شد. حجم دارو در گروه x و l توسط نرمال سایلین با گروه lx برابر گردید. پس از تزریق، زمان شروع و طول مدت بی حسی کامل در ناحیه پرینه و همچنین تعداد ضربان قلب، تنفس و درجه حرارت بدن برای مدت 180 دقیقه بین گروه ها ارزیابی شد. نتایج نشان داد که شروع بی حسی کامل در ناحیه پرینه در گروه های lx و l به طور معنی داری کوتاه تر از گروه x بوده، اما تفاوت معنی داری بین گروه های lx و l دیده نشد. طول مدت بی حسی کامل ناحیه پرینه در گروه lx به طور معنی داری بیشتر از گروه های x و l بود ولی تفاوت معنی داری بین گروه های x و l دیده نشد. متعاقب تزریق، در گروه های l و lx علائم عدم تعادل خفیف تا متوسط و در گروه x عدم تعادل ضعیف مشاهده شد. هیچ یک از حیوانات در گروه های مختلف بعد از تزریق زمین گیر نشدند. همچنین علائم آرام بخشی متعاقب تزریق دارو در گروه های x و lx دیده شد ولی در گروه l حیوانات کاملا" هوشیار و عصبی بودند. تغییرات علائم حیاتی در گروه x و lx در مقایسه با گروه l بیشتر بود، اما روند این تغییرات در طول مطالعه بین گروه ها تفاوت معنی داری نداشت.